2019 yılında lise okurken bir dergi için yazdığım yazıyı sizle paylaşmak istiyorum. Zamanında birkaç sebepten ötürü bu yazım yayınlanmamıştı ancak burası bana ait olduğuna göre artık yayınlayabilirim. Sizi yazımla başbaşa bırakmak istiyorum. Bu yazı hakkında tüm düşüncelerinizi bana iletişim kısmından gönderebilirsiniz. İyi okumalar dilerim.

   Evet, İstanbul kocaman bir binalar şehri. Her yer apartmanlarla, iş yerleri ile dolu, ama bu demek olmuyor ki burada sıkıntısız yaşanabilir. Oksijen sıkıntıyı alır derler, ama ne yazık ki burada çok fazla yok kendisinden. Ancak buna rağmen, sırf iş bulmak için her sene yüz binlerce insan buraya geliyor.

  TÜİK verilerine göre, 2018 yılında İstanbul’a neredeyse yarım milyon kişi göç etti. Ancak gelen kişilerin çoğu, iş bulamadığından veya yaşam pahalılığından dolayı geri dönüyor. Kalan kişiler ne mi yapıyor? Bu tablonun esiri olarak yaşamaya çalışıyorlar. Herkes apartmanlarda yaşıyor gibi gözükse de, kenar mahallelerde yaşayan binlerce insan var. Hatta yaşayacak yeri olmayan birçok insan da var. Her yer iş yerleri ile dolu ancak iş yerlerinde herkes yönetici değil maalesef. Tabiri caizse üç kuruşa çalışan ve kaldığı eve parası zar zor yeten milyonlarca insan var. İşin özü, bu kadar sıkıntıya dayanamayıp maalesef intihar eden bir sürü insan da var. Ama şahsi düşüncemi söyleyecek olursam, intihar etmek çözüm değildir. Her şeye rağmen dayanacaksınız ki başarılı olmakta en büyük etkenlerden birisidir bu. Uzun lafın kısası, çalışın çabalayın, kendinize isyan bulun. Çünkü başka türlü yaşanmıyor İstanbul’da.